6 ප්‍රතිචාර

නැන්දාගේ පාඩම

මේ කතාව ගොඩක් වෙලාවට අපි හැමෝම අත්දකින දෙයක් වෙන්න පුලුවන්. දැන් පරම්පරාව ඉතින් ගොඩක් හයි ෆයි නේ.. මොබයිල්, ටැබ් ලැප්ටොප් වල ඉදලා නානා ප්‍රකාර තාක්ෂණවල හිර වෙච්ච හිරකාරයෝ වගෙ කිවුවොත් නිවැරදි මම හිතන්නේ. මොකද ඔය තාක්ෂණය නැතිව දවසක් ජිවත් වෙනවා කියන්නේ මරනවා වගේ නේ.

ඔන්න ඉතින් මේකයි සිද්ධිය...

පොර ටොක්ස් දුන්නත් ලියන මහත්තයත් ඔය හිරකාරයෝ ගොඩට වැටෙන පොරක්.. නිවාඩුවක් ලැබුනත්, වැඩ ඉවරවෙලා ගෙදර ආවත් කරන්නේ ලැප්ටොප් එක දිග ඇරගෙන මොනවා හරි කොට කොට ඉන්න එක. ගොඩක් වෙලාවට  අම්මාගෙත් සමහර වෙලාවට නෝනා පොඩ්ඩගෙත් උදහට ලක්වෙන්න මුලික හේතුව මේක තමයි. ඉතින් ඒ වේලාවට කරන වැඩේ පහදලා දෙන එක තරම් අමාරුක් වෙන නෑ. ඉතින් එහෙව් එකේ අපේ නැන්දා උත්තමාවිය මට කියල දුන්න පාඩමක් තමයි මේ.


සුපුරුදු විදිහට සෙනසුරාදා දවසේ ලියන මහත්තයා ලැප්ටොප් එකේ කොට කොට ඉන්නකොට, මමතුමාගේ ආදරණීය නැන්දා ගෙදරට කඩාගෙන පහත් වුනා.. අපේ නැන්දා 50 දශකයේ ඉපදිලා හිටපු නිසා ටිකක් විතර වයසයි. ඒ වගේම කතාවට සෙට් උනොත් බඩුම තමා. ඔය වග කලින්ම දන්න නිසා ලියන මහත්තයාත් ඉතින් නැන්දව පිලිඅරගෙන හෙමින් සීරුවේ අපේ නෝනා පොඩ්ඩට බාර දීලා ආපහු කරන වැඩේට බැස්සා..

 ටික වේලාවකින්,

"ලොක්කෝ මොනවද බන් උබ ඔය මගුලේ ඔබ ඔබ ඉන්නේ?" ආදරණීය නැන්දා ලියන මහත්තයාව අමතනවා...

කෙලිනවා කිවුවලු තාප්පෙට.... දැන් ඉතින් වැඩේ කොරලා හමාරයි..

"නෑ නැන්දේ මේ පොඩි වැඩක්.."

"පොඩි හරි ලොකු හරි.. ගෙදරට කවුරු හරි අවමත් උබ ඔය මගුලෙද එල්ලිලා ඉන්නෙ?"  නැන්දා ආයි ගේම් ඉල්ලනවා...

"මෙයාට කියලා වැඩක් නෑ නැන්දේ.. ඕකේ එල්ලුනාම කන්න බොන්නත් ඕනේ නෑ මෙයාට" අපේ නෝනා පොඩ්ඩත් සෙට් වෙලා. හරියට නිකන් කාන්තාවන්ට සම තැන ඉල්ලන්න කරන උද්ගෝෂනයක්  වගේ... බෝඩ් කෑලී ටික විතරයි අඩු.. සටන්පාඨ එමටයි....

"හරි දැන් මම මේ වැඩේ කරන එකේ වැරද්ද මොකක් ද? මේක මගේ රස්සාවේ හැටිනේ" මමත් සෙකන්ඩ් වෙන්න අකමැති කමටම කටට ආපු කෙබරේ අත ඇරියා..

"ඈ බන් ලොක්කෝ උබට සෙනසුරාද ඉරිදා වැඩ කරනවාට ගෙවනවද පුතේ?" එතනට අඩුවෙලා හිටපු අපේ මවුතුමියත් සෙට් වුනා කාන්තා නිදහස උදෙසා...

මට ඉබේමටම  වටපිට බැලුනා කවුරු හරි පිරිමි පරානයක් ඉන්නවද කියලා උදව්වට.. කරුමෙට එදා මම විතරයි..

"හරි දැන් මට මොකක්ද කරන්න කියන්නේ?"

" අමුතුවෙන් උබට කියන්න දෙයක් නෑ නේ. තමන්ගේ පවුලත් එක්ක කතා බහ කරලා හිටපන්කො මනුස්සයෙක් වුනාම" නැන්දා ගේම අත අරින්නෙම නෑ වගේ.

"හරි දැන් කතා බහ කරන්නෙ නැද්ද ඔයලත් එක්ක?"

 "පුතේ මිනිහෙක්ට තියන වැදගත්ම දේ ඔය මගුල ඔබ ඔබ ඉන්න එක නෙමේ. මිනිස්සු එක්ක කතාබහ කරලා හිනාවෙලා ඉන්න එක. මොකද අන්තිමට ඔය බම්බු එකක්වත් නෑ ඔනවෙලාවට... ඉන්නේ මිනිස්සු විතරයි..."

අපේ නෝනා පොඩ්ඩගේ ජයග්‍රාහී හිනා හඩ මැද්දෙන් ලියන මහත්තයා එතනින් පලා ගියේ වෙන කරන්න දෙයක් නැති කමටත් වඩා කිවුව කතාවේ ඇත්ත නිසා.....

ඇත්තටම පොඩි කේන්තියක් ආවත් නැන්දා කියපු කතාව ගැන ලියන මහත්තයාට දෙපාරක් හිතන්න වුනා. මොකද කිවුවොත්, රස්සාවේ හැටියට ලියන මහත්තයාට දවසෙන් ගොඩක් වෙලා වැඩ කරන්න වෙන්නේ ලැප්ටොප්  එක්ක. එකෙන් සම්බන්ධවෙන ස්යිබ්ර් ලෝකයේ ජිවත් වුනාට හැබැම සතුට තියෙන්නේ මිනිස්සු එක්ක තියන සම්බන්ධවලින් කියන එක ටිකක් විතර අමතක වෙල උන්නේ. ඉතින් ලියන මහත්තයා මේ සිද්ධිය දකින්නේ තමන්ගේ ඇස් ඇරවීමක් විදිහටයි....
4 ප්‍රතිචාර

ශ්‍රී ලංකාවේ සුපිරි පොසතුන්...



අද මුණු පොතේදී දැක්කේ... ලියනමහත්තයාට අදහස් ගොඩක් ආවත් ඒවා නොලියන්නේ ලියලා වැඩක් නැති නිසයි... ලිස්ට් එකේ ඉන්න අයගෙන් කවුද හරි පොසතුන් කියලා තීරණය කරන එක ඔබට බාරයි...

ශ්‍රී ලංකාවේ සුපිරි පොසතුන්...
2 ප්‍රතිචාර

ආයිමත් කැම්පස් ගියෙමි...

මම තුමා අද කුරු‍ටු ගාන්න යන්නේ මතකයක් ගැන.. ලියන මහත්තයාට මේ ලඟදී ඉගෙන ගත්ත කැම්පස් එකට යන්න හම්බුනා. ලියන මහත්තයා A/L පාස් වෙලා කැම්පස් ගිය පොරක් නෙමේ.. උපාධි කඩයකට පින් සිද්ධ වෙන්න උපාධියක් අරගෙන වේලී වේලී ඉන්නකොට ඉන්නකොට ගෙදරින් ආපු මෙවුව්වා එකට තමා මාස්ටර් උපාධියක් කරන්න  ලියන මහත්තයා කැම්පස් ගියේ. උපාධි කඩයේ ඉන්න කාලේ උනත්  A/L පාස් වෙලා කැම්පස් යන්න බැරි වුන එක ගැන තිතේ පොඩි අවුලක් තිබ්බා. පොඩි අවුල ඇතිවුනේ, අපේ ගෙදර ඒ කාලේ නැවතිලා හිටපු කැම්පස් බුවා නිසා. පොරගේ කතා අහනකොට අපරදේ කියලා හිතුන වාර අනන්තයි. ඒත් ලබා උපන් හැටි කියලා හිත හදා ගත්තේ අර කිවුවා වගේ උපාධි කඩේට පින් සිද්ධ වෙන්න...

කොහොමෙන් හරි ඒ ගෙවුන අවුරුදු දෙකේ ආතල් වගෙම චාටරුත් තිබ්බා. සතියේ දවස් 5 වැඩ කරලා සෙනසුරාදයි ඉරිදයි කැම්පස් යාම තමයි තිබ්බ ලොකුම චාටර් එක. අපේ පන්තියේ බහුතරයක් අවුරුදු 30 පැනපු උදවිය වුන නිසාමද කොහෙද බැච් එකේ ‍ෆිට් එක ගැන අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් තිබ්බේ නෑ. උදේ 9ට පටන් ගන්න පන්තිය හවස 4 විතර වෙනකම් තිබ්බත් මුල් වාරයේ විභාය වෙනකම්ම පන්තියෙන් බාගයක් විතර එකිනෙකා අදුරන්නේ නෑ. ඒ තරම්ම බැච් ‍ෆිට් එක. කොහොමෙන් කොහොම හරි හෙන ගේමක්දිලා ගිය ට්‍රිප් එකට පින් සිද්ධ වෙන්න කට්ටිය ටිකක් විතර සෙට් උනා. උනා කිවුවට සෙට් වෙන්න සිද්ධ වුනා කිවුවොත් නිවැරදි.

ඔය මොනවා උනත් ලියන මහත්තයාගේ ආතල්ම  වැඩේ තමයි අකමැති ලෙක්චර්ස් තිබ්බ දවස් වල එවා කට් කරලා කැම්පස් එකේ සෙල්ලන් කරන පොඩි උන්ට (පොඩි කිවුවේ උපාධි කරන උන්ට හරිද..)  සෙට් වෙලා හවස් වෙනකම් ක්‍රිකට් ගහන එක. අපරාදේ කියන්න බෑ පොඩි වුන් ටික ලියන මහත්තයාගේ වයස ගැන බලන්නේ නැතුව ටීම් එකකට දැම්මා. දැම්මට ඉතින් උන් තරම් හැකියාවන් පෙන්නන්න බැරිඋන එක වෙනම සීන් එකක්. එපා වෙලා නවත්තනකම් සෙල්ලම් කරන තරම් වෙන ආතල් එකක් තවත් තිබ්බේ නෑ. ඔය සෙල්ලම නිසාම ලියන මහත්තයාට පොඩි උන් සෙට් එකක්ම අදුන ගන්න පුලුවන් උනා. උන්ගේ කැම්පස් අත්දැකීම් ගැන කියන කතා ඇහුවාම අර කැම්පස් යන්න බැරි වුන එක ගැන තිතේ පොඩි අවුල ඩබල් ත්‍රිබල් උන අවස්තා බොහොමයි..

කොහොමෙන් හරි අවුරුදු 2 ගතවෙලා ලියන මහත්තයා මාස්ටර් උපාධිය ඉවර කරලා කැම්පස් එකෙන් සමුගත්තා. අන්තිම ටිකේ පොඩි ගැන්සිය එක්ක සෙට් වෙන්න හම්බුනෙ නැ තිබුන වැඩ ගොඩ එක්ක. අදටත් ඒ සෙට් එකේ කිහිප දෙනෙක් එක්ක Facebook skype වලින් සෙට් වෙනවා.. එත් ඉස්සර වගේ ආතල් නෑ.. කැම්පස් එක පහුකරන් එක වාරයක් පාසාම ඒ මතකයන් ආයිත් අලුත් වෙනවා....


මේ තියෙන්නෙ ලගදි ගිය වෙලාවක ගත්ත photo දෙකක්...
2 ප්‍රතිචාර

ආයුබෝ වේවා...




ඔන්න එහෙනම් ආයුබෝ වේවා...

හා හා පුරා කියලා ලියන මහත්තයාගේ තීරුවටගොඩ වුන හැම දෙනාම සාදරයෙන් පිලිගන්නවා.. මේ තීරුව ගැන අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් නෑ. ලියන මහත්තයා මුහුන දුන්න, මහත්තයාගේ ඇන්ටනාවට මීටර් වුන දේවල් වගෙම  ඔය නිකන් ඉන්න වෙලාවට ඔලුවට එන දේවල් කුරු‍ටු ගාන්න හිතාන තමයි මේ බ්ලොග් තීරුවේ මායිම් ලකුණු කලේ..

 නිකන් ඉන්න වෙලාවට ඇවිත් බලලා යන්නයි මේ ආරාධනාව....

Latest Tweets

 
;